ارتقاء فعالیت بدنی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی با استفاده از الگوی فرانظریه ای

زمینه و هدف: با وجود تمام مزایای فعالیت بدنی، بسیاری از مردم در اوقات فراغت خود هنوز مقدار کمی به آن می پردازند. در این راستا، مداخله ای نظریه-محور با هدف ارتقای سطح فعالیت بدنی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ایذه انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی، یک نمونه تصادفی از 120 نفر از زنان نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه روا و پایا که شامل داده های مربوط به متغیرهای مراحل تغییر، منافع، موانع، خودکارآمدی و فرایندهای تغییر بود، استفاده شد. داده های اولیه جمع آوری، سپس مداخله آموزشی، به صورت سخنرانی و بحث گروهی، برای گروه آزمون انجام گردید. 3 ماه بعد از پیگیری، داده ها توسط spss16 با آزمون های تی و کای اسکوئر در سطح معناداری 05 /0 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: اگرچه قبل از مداخله ارتباط معناداری بین نمره های سازه ها در گروه آزمون و شاهد وجود نداشت، اما پس از مداخله، صعود طی مراحل تغییر (05/0 (p < و ارتباط میان سایر سازه ها معنادار بود. میانگین نمره های سازه های خودکارآمدی، منافع و فرآیندهای تغییر، به ترتیب از 03/4±38/19 به 79/2±6/23، 18/5±95/11 به 03/6 ±95/19، 57/5±33 به 01/5±23/47 افزایش یافت. این تفاوت در مورد موانع بین گروه ها معنادار نبود. (05 /0 p >) نتیجه گیری: طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای بر مبنای الگو های تغییر می تواند باعث ارتقای رفتار فعالیت بدنی گردد. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی